Koce i wiedza

Historia powstania koca

Koc to nieodzowny element wyposażenia każdego domu, bez względu na porę roku. Definiuje się go jako fragment miękkiej i ciepłej tkaniny, który służy do przykrycia lub owinięcia ciała. Powinien być wystarczająco gruby, aby utrzymać odpowiedni poziom ciepła. Początkowo koce były wykonywane z wełny, dobrze znanej ze swoich ogrzewających i ognioodpornych właściwości.

Początkowo koce były wykonywane z wełny, dobrze znanej ze swoich ogrzewających i ognioodpornych właściwości.

Historia powstania koca

Koce istnieją już od czasów starożytnych, jednak w tym okresie były dostępne tylko dla bogatych i wpływowych ludzi. Biedniejsi, których nie było stać na koce, używali skór zwierzęcych i liści roślin, aby się ogrzać. Do ewolucji koców przyczynili się Chińczycy, którzy używali filcowych dywanów, wypełnionych wełną, aby zapewnić sobie ciepło. Wynaleziono je w Azji Środkowej w 5000 roku p.n.e. Egipcjanie również odegrali znaczącą rolę w historii powstania koca – wymyślili kołdry ze słomy i pierza, używane w grobowcach od około 3000 roku p.n.e. Około 400 roku p.n.e. grecki filozof Ajschylos pisał o rozdawaniu koców w formie nagród zwycięzcom gier sportowych.

Koce istnieją już od czasów starożytnych, jednak w tym okresie były dostępne tylko dla bogatych i wpływowych ludzi.

Koce w epoce średniowiecza

W średniowieczu koca nie traktowano jako towar luksusowy. Pionierem używania koców był Thomas Blanquette, flamandzki tkacz, mieszkający w Anglii w XIV wieku. Od jego nazwiska pochodzi angielskie słowo “blanket”, które oznacza koc. W 1339 roku Blanquette otrzymał od miejscowego ratusza pozwolenie na założenie krosna, na którym produkowano tkaninę do wykorzystania jako nakrycie na łóżko. Minęło sporo czasu, zanim zaakceptowano jego ciekawą koncepcję. Z biegiem lat Blanquette rozwinął swój mały warsztat w dobrze prosperujące przedsiębiorstwo, produkujące grube, wełniane koce. W Rosji do połowy XVII wieku koce były produkowane tylko na domowych krosnach, dlatego stanowiły swego rodzaju przywilej dla bogatych ludzi. Sytuacja zmieniła się nieco później. Po pojawieniu się manufaktur koce weszły do ​​masowej produkcji, a zwykli obywatele zaczęli je kupować.

Pionierem używania koców był Thomas Blanquette, flamandzki tkacz, mieszkający w Anglii w XIV wieku. (fot. www.theinvented.co)

Historia powstania koca – przemysł wełniany w Wielkiej Brytanii

Od czasów średniowiecza wełna była fundamentem kwitnącej gospodarki Wielkiej Brytanii. Wełniane tkaniny, produkowane przez hodowców owiec na zboczach wzgórz oraz tkaczy i krawców w warsztatach w Anglii, Walii i Irlandii, uważane były za najlepsze na świecie. Rewolucja przemysłowa przyniosła kolejny postęp w tkactwie, skutkujący powstaniem ogromnych fabryk wełny w hrabstwie Yorkshire i Lancashire, zatrudniających tysiące ludzi do późnych lat pięćdziesiątych. Niestety, przemysł tkacki w Anglii od tego czasu podupadł, wiele fabryk zostało zamkniętych, a produkcja przeniosła się za granicę. Dziś pozostała tam tylko niewielka ilość zakładów produkcyjnych.

Od czasów średniowiecza produkcja koców była fundamentem kwitnącej gospodarki Wielkiej Brytanii. (fot. www.witneyblanketstory.org.uk)

Współczesne koce

Z biegiem lat koce ewoluowały i zmieniał się ich wygląd. Z czasem stały się bardziej miękkie i tańsze w zakupie. Obecnie służą głównie jako okrycie podczas chłodnych dni. Jednak współcześnie koce pełnią nie tylko funkcję użytkową, ale również dekoracyjną. Zastępując narzutę na fotel lub kanapę, nadają wnętrzu niepowtarzalnego charakteru.

Z biegiem lat koce ewoluowały i zmieniał się ich wygląd.

Napisz komentarz